معرفی گل گوشواره ای

گل گوشواره ای به خاطر گلهای گوشواره مانند زیبایی که دارد پرورش داده می شود و دارای شاخ و برگ و گل های زینتی زیبایی است. این گیاه می تواند برای یک فصل نگه داری شود. محدوده ی زندگی داخل خانه این گیاه از چند هفته تا یک ماه گلدهی است. گیاه گوشواره ای دارای دو گونه که هر دو متعلق به شیلی در آمریکای جنوبی هستند می باشد. این گیاه یک گیاه گلخانه ایست و در گلدان کشت و کار می شود.

نام  فارسی:	گل گوشواره ای
خاستگاه:	آمریکای جنوبی
نام علمی:	CALCEOLARIA HERBEOHYBRIDA
نام انگلیسی:	Slipper plant
خانواده:	CALCEOLARIACEAE  - کالسئولریاسه
نامهای دیگر:	کالسئولاریا , کفشک ، گوشی، جیبی ، کیفی , Slipperwort

مشخصات

گل گوشواره ای با نام علمی "CALCEOLARIA HERBEOHYBRIDA" گونه ای دو ساله یا دایمی است و رقم های علفی آن به عنوان یک ساله کشت و کار می شود. در ایران گونه ای که بیشتر برای گلدان کاشته میشود C. herbeohybrida نام دارد اما نگهداری این گل بسیار سخت است و برای داخل خانه اصلا توصیه نمی شود. برگهای گیاه تخم مرغی و پهن، كركدار و به طول ۸ تا ۱۲ سانتیمتر بوده كه بصورت متقابل روی ساقه قرار گرفته اند. برگ ها به صورت مجتمع در قسمت پایین گیاه قرار داشته و در فصل بهار از وسط آنها تعدادی ساقه گلدهنده به نسبت نازک به ارتفاع ۶۰-۳۵ سانتی متر بالا آمده و هر ساله دارای چندین گل زیبای انتهایی است. گل ها به تعداد زیاد و به صورت دسته ای هستند. قسمت پایین گل ها به شکل جیب یا گوشواره باد کرده و آویزان است. گل ها از زرد و نارنجی تا قرمز مشاهده می شوند و می توانند دارای لکه ها یا خطوط قهوه ای رنگ باشند. این رنگها در فصل تابستان ظاهر می شوند. افزون بر کاربرد گلدانی، در مناطق با آب و هوای خنک می تواند به عنوان گیاه باغچه ای در بهار و تابستان استفاده شود. در فضای باز بهتر است در مكان آفتابی یا سایه آفتاب، خاک سبک، نسبتا حاصلخیز و اسیدی کاشته شود. برای گلدهی بهتر نیاز به شرایط خنک و مرطوب دارد. حداقل دمای قابل تحمل آن ۵ درجه سانتیگراد است.

نگهداری و نیازهای گوشواره ای :

آبیاری: گل گوشواره ای نیاز آبی متوسط داشته و وقتی سطح خاک گلدان خشک شد باید آبیاری شود چرا که ریشه های گوشواره ای ظریف بوده و آبیاری بیش از حد به آنها آسیب می رساند.خیس ماندن خاک یکی از دلایل شیوع پوسیدگی ریشه های گیاه و از بین رفتن گیاه است و گوشواره ای نیز به این مسئله بسیار حساس است. به همین دلیل در طی زمستان که اصولا مصرف آب گیاهان کاهش می یابد باید آبیاری این گیاه را نیز تا حدودی کمتر نمود. رطوبت و غبار پاشی: رطوبت هوا نیز به شاداب ماندن گیاه کمک می کند. البته غبارپاشی گل گوشواره ای توصیه نمی شود زیرا در فصل گل می تواند موجب بروز لکه های قهوه ای بر روی گلها و از بین رفتن گلها شود. بنابراین می توان یک زیر گلدانی را پر از سنگریزه کرد و سپس تا نیمه دیواره آن را آب ریخت و گلدان را بر روی آن گذاشت. مراقب باشید که انتهای گلدان گیاه با آب موجود در داخل زیرگلدانی در تماس نباشد حرارت محیط موجب تبخیر تدریجی آب و تامین رطوبت مورد نیاز گیاه خواهد شد. دما: نیازهای دمایی این گیاه مهمترین موردی است که نگهداری آنرا با مشکل مواجه می کند و اگرچه گیاهی دو ساله است اما به دلیل نیاز به محیط سرد معمولا به شکل گیاهی یکساله نگهداری می شود. دمای 10-7 درجه سانتیگراد در شب و 16-13 و نهایتا 18 درجه سانتیگراد در طی روز مناسب رشد این گیاه است . بنابراین می‌توان گفت که این گیاه محیطی خنک را دوست دارد و در واقع فرارسیدن فصل تابستان و گرم شدن هوا یکی از دلایل خشکیدگی، چروکیدگی و سوختن برگهای گیاه و از بین رفتن کل گیاه می‌شود. نور: در زمستان نور کامل لازم دارد و در تابستان جهت کنترل دما و نیز جلوگیری از ریزش گل ها، شدت نور باید کم شود. در کل این گیاه به محیطی روشن نیاز دارد اما باید به دور از نور مستقیم خورشید قرار گیرد. نور کم محیط نیز مانع از گلدهی گیاه، ریزش غنچه های گل و کاهش رشد گیاه خواهد شد. خاک: به خاکی غنی و مرطوب با زهکش مناسب نیاز دارد. بنابراین بکارگیری خاک برگ برای افزایش میزان مواد غذایی و غنی کردن، پرلایت و کوکوپیت (الیاف نارگیل) برای حفظ رطوبت و همچنین شن برای افزایش زهکش بستر کاشت توصیه می شود همچنین خاکی که کمی حالت اسیدی (۵/۶-۶) دارد به رشد این گیاه کمک می کند بنابراین در مخلوط خاکی می‌توان از پیت موس نیز استفاده کرد زیرا این ماده به اسیدی شدن بستر کاشت کمک می‌کند. کوددهی و تغذیه: در طی رشد می توان هر 4-3 هفته یکبار به گیاه کود داد اما در زمان گلدهی گیاه را کود ندهید زیرا موجب کاهش عمر گلهای آن می شود. از مصرف نیتروژن به شکل آمونیوم در طول دوره پیش رسی در فصل سرما باید خودداری شود. تعویض گلدان: به علت دو ساله بودن عمر گیاه نیاز به تعویض گلدان نیست.

تکثیر گل گوشواره ای :

کاشت بذر گل گوشواره ای معمولی‌ترین راه تکثیر این گیاه است و بسته به زمان گلدهی مورد نیاز در بهار، تابستان و یا پاییز کشت می شود. برای گلدهی در بهار بذرها در شهریور و برای گلدهی در زمستان در اوایل مرداد و برای گلدهی در تابستان در اواسط فروردین کاشت می شوند. به طور کلی، برای گلدهی در زمستان و بهار به ۵-4.5 ماه و برای گلدهی در تابستان به ۴ ماه زمان نیاز است. می توان گلها را بر روی گیاه باقی گذاشت تا میوه ها برسند و بعد از خشک شدن بر روی گیاه از بذر درون آنان استفاده کرد. بذرها به شکل سطحی کاشته می‌شوند و روی آنان پوشانده نمی شوند زیرا به نور برای جوانه زنی نیاز دارند و در صورت مدفون شدن در خاک درصد جوانه زنی آنان کاهش می یابد. قبل از قرار دادن بذرها ، بستر کاشت را به خوبی مرطوب کنید و سپس بذرها را بر روی سطحی مرطوب قرار دهید. برای آبیاری نیز از افشانه و غبارپاشی آب استفاده کنید تا بذرها در حین آبیاری جابجا نشوند. جهت حفظ رطوبت بستر و نیز رسیدن نور، ظرف کاشت با یک پوشش شفاف پوشانده شود.پس از اینکه گیاهان ۳ تا ۴ برگه شدند، آنها را در گلدان های ۱۰ سانتی متر نشاء کرده و با بزرگ شدن گیاه، یکی دو بار گلدان را عوض نموده و به گلدان های بزرگتری منتقل نمایید. آفات و مشکلات گل گوشواره ای علت خشک شدن گل گوشواره ای : شل بودن برگ ها نشان دهنده ی این است که گیاه بیش از اندازه خشک است. همچنین، شما باید به شته ها که بزرگترین دشمن این گیاه هستند توجه زیادی داشته باشید زیرا می توانند در مدت زمان کوتاهی به یک اپیدمی تبدیل شوند. کپک قارچی خاکستری، مگس سفید و کنه ی تار عنکبوتی هم می توانند مشکل ساز باشند. از آفت کش های مناسب استفاده کنید. هرس: برای تشویق گل گوشواره ای به گلدهی مجدد ، بعد از اتمام دوران گلدهی شاخه های گیاه را سرزنی کنید.